Op 1 februari 2017 – 2 jaar geleden- trad de Wet Werkbaar en Wendbaar Werk in werking, een van de paradepaardjes van Minister van Werk Kris Peeters.

De bedoeling was enerzijds om de work/life-balance van werknemers te verbeteren.  Dit is het begrip “werkbaar werk”.   Tegelijkertijd wilde de wetgever meer flexibiliteit voor de werkgevers creëren, vanwaar de term “wendbaar werk”.

Het maatschappelijk belang van deze afweging was groot.  De flexibilisering van de  arbeidsduurreglementering kan immers een tool zijn om jobs te creëren en de economie aan te zwengelen.  Maar anderzijds moeten de werknemers zelf nog wel kunnen volgen.  Het aantal mensen dat vandaag  te kampen heeft met stress, burn-out, etc. piekt.  

Het was dus eigenlijk een poging om water en vuur met elkaar te verzoenen.

Als advocatenkantoor hebben wij onderzocht of de wetgever al dan niet in zijn opzet geslaagd is en waar er nog ruimte is voor verbetering of nood tot aanpassing. 

Van de hervormingen met het oog op meer flexbilisering, versoepeling en vereenvoudiging werd door het bedrijfsleven het meest verwacht. 

De eindbalans is echter mager.

De Wet heeft de arbeidsduurreglementering nog ingewikkelder gemaakt dan ze al was.  Daar waar het de bedoeling was om de regels te versoepelen, heeft men dit gepaard laten gaan met zoveel procedures en formaliteiten dat een kat er haar jongen niet meer in terugvindt.  

In het algemeen durven we zelfs stellen dat het quasi onmogelijk is geworden voor een onderneming om alle wettelijke en conventionele bepalingen inzake arbeidsduurreglementering tot op de letter na te volgen zonder ergens onderweg toch nog de ene of de andere inbreuk te begaan.  Terwijl zo’n inbreuken wel strafbaar blijven en in het slechtste geval aanleiding kunnen geven tot correctionele vervolging.  Gelukkig stellen wij vast dat de meeste controles met de nodige gematigdheid gebeuren en dat alleen naar de grote middelen wordt gegrepen in geval van vermoedens van georganiseerde fraude.

Maar dat neemt niet weg dat zowel werknemers als werkgevers een regelgeving verdienen die meer rechtszekerheid biedt dan vandaag het geval is.  De wet Werkbaar en Wendbaar Werk heeft dat probleem niet opgelost, wel integendeel. 

Vereenvoudiging komt nochtans alle partijen ten goede.  Voor de werkgevers betekent het méér efficiëntie en dus op zich ook reeds een kostenbesparing.  Voor de werknemers en voor de inspectiediensten betekent het meer transparantie over rechten en plichten.     

In de praktijk zien we immers vaak dat niet enkel de hoge loonlasten een prikkel zijn voor zwartwerk, maar ook vaak de arbeidsduurwetgeving zelf, die veel te ingewikkeld is voor zowel werkgevers als werknemers. 

Ons voorstel bestaat erin om te voorzien in een algemene registratie van arbeidstijd (m.a.w. alle uren gedeclareerd), maar in combinatie met een verregaande versoepeling van de arbeidsduurgrenzen en een échte vereenvoudiging van de regelgeving. 

blogs overzicht